De kunstenaar Henri Dobbelaere, die deze doeken penseelde, was in zijn tijd helemaal geen illustere onbekende.
Na een academische opleiding in Brugge en Antwerpen begon hij zijn carrière als schilder van vooral historische en religieuze taferelen.
De kruisweg in de dorpskerk van Bredene kadert in die periode. In verscheidene Vlaamse musea, kerken en stadhuizen zijn nog andere werken van Dobbelaere terug te vinden.
Ze zijn allemaal geschilderd in romantische stijl, typisch voor de academies in de 19e eeuw.
In 1855 was de kunstenaar ook met werk aanwezig op grote tentoonstellingen in Brussel en Parijs.
Ook in de Sint-Rikierskerk hangen nog twee andere schilderijen van de kunstenaar. Deze beide doeken werden recent nog gerestaureerd.
Vanaf 1860 begon Dobbelaere zich meer en meer toe te leggen op het ontwerpen van glasramen in neogotische stijl.
Voortaan wijdde hij zich in hoofdzaak aan dit ambacht. Het stichten van een gezin viel samen met het opstarten van zijn atelier als glazenier, wat wellicht voor een zekerder inkomen zorgde dan het bestaan als kunstschilder.
Hij huwde met Julia Therèse Tulpinck. Zij kregen 8 kinderen van wie Jules, geboren in 1859, de oudste was. Hij zou in het voetspoor van zijn vader treden en het atelier verderzetten. De andere kinderen kozen allen voor het kloosterleven.
"Henri Dobbelaere (had) in zijn nieuwe specialiteit van glasschilder kwaliteiten ontwikkeld die de meeste van de glasschilders missen.
Zo had hij zich in weinige jaren op de eerste rang geschaard." (uit: La Chronique des Arts, 31.01.1885)
Van zijn talrijke glasramen in kerken en stadhuizen is veel verloren gegaan door de broosheid van het materiaal en door oorlogsverwoestingen.
klik hier voor een greep uit zijn werken. zie DDB 3/2007 blz. 75 en DDB 1/2008 blz. 19.
De negentiende eeuw kenmerkt zich door een toename van het aantal vrouwen die een carrière als kunstenares nastreven.
Clara Voortman bracht haar leven door in de hogere klassen van Gent, waar zij zeer bekend zou worden in het artistieke milieu, in het bijzonder bij de Cercle Artistique et Littéraire, waar een derde van haar tentoonstellingen doorging.
Clara Voortman werd opgeleid door Jean Delvin (1853-1922) (directeur van de Gentse Academie voor Schone Kunsten).
Op aandringen van Clara Voortman verrijkte de academie haar programma met een leergang sierkunsten.
Ze lijkt een drijvende kracht geweest te zijn achter de ontwikkeling van de toegepaste kunsten,
Clara Voortman was zelf een getalenteerd beoefenaar van de sierkunsten, met name wat betreft het versieren van lederen boekbanden en het ontwerpen van kleinschalige bronzen sculpturen.
Haar werk in de beeldende kunsten was zeer veelzijdig. Niet enkel is er een variatie qua medium (houtskool, pastel en olieverf), maar ook is er een diversiteit op vlak van genre en onderwerpskeuze.
klik hier voor een greep uit haar werken.
Voorkeur voor landschappen. Verbleef van 1923 tot 1931 te Sint-Martens-Latem, maar hield zich buiten de invloedssfeer van het expressionisme.
Franciscus Robertus (François) Dobbelaer, tr. (resp. 38 en 27 jaar oud) (2) te Sint Niklaas [België] op 4 jan 1958 met Maria Verhelst, geb. te Sint Niklaas [België] op 23 jun 1930. Uit dit huwelijk geen kinderen.
Ward De Dobbelaer genoot een kunstopleiding van meester Jos Hendrickx waardoor hij zich ontplooide tot een voorbeeldig landschapschilder.
Hij koos voornamelijk het Land van Waas als onderwerp van zijn pastels en legde zijn geliefde streek vast in alle mogelijke verschijningsvormen en sferen: boerderijen, veldwegels, kerken, stillevens, personen.
Hij wist zijn artistieke bezigheden te combineren met zijn werk als havenarbeider.
Later werd in Beveren een liefhebberskunstkring opgericht: Piet Stautkring. De eerste tentoonstelling van de Piet Stautkring vond plaats op de eerste en tweede Kerstdag 1946, waarop ook werk te zien was van de PSK-leden Eduard (Ward) De Dobbelaer en zijn neef Kamiel De Dobbelaer, Jozef Van Raemdonck en Gaston Vogels.
Behoort tot Tak 43/10
klik hier voor een greep uit zijn werken.
Alois De Dobbelaer heeft een groot aantal schilderijen en pentekeningen gemaakt.
Er zijn echter tijdens zijn schilderperiode bijna geen werken op de markt gebracht.
Pas in 2013, enkele jaren na zijn overlijden beslisten zijn kinderen om zijn werken te te koop te stellen.
Hij leefde gesloten en schilderde voor zijn plezier.
klik hier voor een greep uit zijn werken.
Jan De Dobbeleer werd in 1960 en 1961 geselecteerd voor de "jeune Peinture Belge" waar hij toen naast klinkende namen prijkte zoals Karel Dierickx, Andre Beullens, Roger Somville en Roger Raveel.
Zijn oeuvre is weerbarstig: hij verhield zich op een autonome manier en van op de zijlijn met de vele tendenzen die het begrip kunst na Wereldoorlog II grondig veranderden.
Jan De Dobbeleer houdt van materie en experiment.
Hij is niet onmiddelijk geïnteresseerd in het overbrengen van verhalen, houwel zijn kunst dicht bij de alledaagse werkelijkheid aanleunt.
klik hier voor een greep uit zijn werken.
Camiel Françcois (Kamiel) De Dobbelaer, tr. (2) met Germaine Van Vossel. Uit dit huwelijk geen kinderen.
De schilder schijnt te zijn thuisgekomen van zijn eindeloze picturale omzwervingen. De tijd dat hij met zeil en zand, met objets trouvés, met pek en veren zijn inspiratie op het schilderdoek botvierde, is voorlopig althans volmaakt verleden tijd.Het lijkt de terugkeer van het pure directe schilderinstinct. Alhoewel. Wat is thuiskomen voor een nomade ? Bewaken, bewaren en koesteren wat hem verbindt met de diepste verten, met de verste diepten.
Getekend en verrijkt door beelden van reizen en landschappen distilleert hij de dramatische en lyrische, de heldere en donkere momenten uit zijn persoonlijke odyssea tot een seismografie van innerlijke bewogenheid. De herkenning ligt niet meer in de sprokkelzone, in de marginale onbeduidendheid van een horizon, een glooiing, een reliëf, een geologische verkenning. Tussen de woordeloze keel en de verf, tussen de ziel en het doek loopt een directe stream of unconsciousness. Soms een bezwerende stroom, een bijna vulkanische eruptie uit de diepste onderlagen, soms de eenvoud en het evenwicht van heldere bezonkenheden. Ruimte, licht en kleur, chaos en ordening zijn geen registratie of resonantie meer van visuele beelden, dienen niet meer tot de opbouw van een picturaal verhaal. Ze zijn de ziel van het werk.
klik hier voor een greep uit zijn werken.
Echtgenote van Alfons Jozef Marie (Fons/Fonny) Dobbelaer (Tak 23/29/34 IXah), zn. van Ferdinandus (Nand) Dobbelaer (VIIIk) en Germana (Germaine) van Hove, geb. te St. Jansteen op 7 okt 1936, wetenschappelijk hoofdmedewerker bij de Universiteitsbibliotheek van de Radboud Universiteit Nijmegen, tr. (resp. 29 en 27 jaar oud) te Nijmegen op 2 sep 1966, kerk.huw. te Gennep op 3 sep 1966 met Gertruda Arnolda Gerarda (Gerry) Gradussen, dr. van Gradus Petrus (Gerard) Gradussen en Henrica Maria (Riek) van Mulukom, geb. te Druten op 11 aug 1939, lange tijd tekenlerares en succesvol kunstschilder waarbij zij signeert als Gerry Dobbelaer. Uit dit huwelijk 2 kinderen:
De stijl van Gerry Dobbelaer valt te omschrijven als zeer bijzonder en eigen. Niets herinnert hierin nog aan haar vroegere leermeesters.
Gerry Dobbelaer volgde in Nijmegen haar opleiding tot tekenlerares en uiteindelijk lessen aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Arnhem van 1959 tot 1961.
Daarna was zij actief in de studenten-schilderskring 'Tors', o.l.v. Toon Vijftigschild.Toen al nam zij deel aan verschillende groepstentoonstellingen.
Vervolgens volgde zij tevens boetseerlessen bij de Arnhemse beeldhouwer August Manche (1968-1972), maar legde zich uiteindelijk toch toe op het schilderen met olieverf op paneel.
Zij was ook parttime docent tekenen aan het Montessori-College (Nijmegen/Groesbeek), 1972-1998.
De stijl van Dobbelaer valt te omschrijven als zeer bijzonder en eigen.
Haar eigen intuïtie en aanleg brachten haar als vanzelf naar de sfeer van de werken van de Vlaamse primitieven en vroegrenaissance schilders zoals Botticelli.
Daarnaast valt er tevens bij sommige panelen een vleugje Jugendstil en magisch realisme te ontdekken.
Bij anderen roept haar werk zelfs herinneringen op aan het werk van de Engelse prerafaëlieten.
De oorsprong van het werk van Gerry Dobbelaer ligt in de vermomming, de maskering en de verkleding, waarbij de meeste panelen mysterieus blijven.
Een irreële sfeer met een symbolische laag, ontsnapt aan het realisme.
Hierbij spelen muziek en muziekinstrumenten een rol, maar ook toevoegingen van archaïsche elementen uit de oudheid.
Juist die droombeelden, de raadselachtige sferen, zorgen dat het werk van Dobbelaer bij velen eigen dromen, beelden en visioenen oproept.
Winnares van De Gelderlander Publieksprijs 2008 (Nijmegen, 16 augustus 2008).
klik hier voor een greep uit haar werken.
Frank Dobbelaere is gepassioneerd door het menselijk figuur.
De houdingen van de figuren verwijzen naar de verschillende gemoedstoestanden.
Naast tekeningen en olieverfschilderijen maakt hij ook aquarellen.
In het begin gebruikte hij aquarelverf als ideale manier om snelle impressies vast te leggen en bij ontwerpen voor olieverfschilderijen.
Meer uitgewerkte aquarellen ontstaan doordat er zich onderwerpen aandienden, die om de typische aquareleigenschappen van transparantie en vloeibaarheid vroegen.
Er ontstaan series door de mogelijkheden van eenzelfde beeld te onderzoeken: andere kleurcombinaties, een andere plaatsing in het blad.
Gelijkaardige beelden krijgen hierdoor een verschillende expressie.
Frank Dobbelaere is al sinds 2006 leraar aan de kunstacademie van Wetteren, afdeling Beeldende Kunsten.
klik hier voor een greep uit zijn werken.
Dochter van Cornelis (Kees) Dobbelaar. geb. te Terneuzen [België] op 17 aug 1961, beeldend kunstenaar.
Trouwt met Anton Bakker, geb. te Bijlen, Drenthe. Uit dit huwelijk geen kinderen
De ruimte speelt een dubbelzinnige rol in de schilderijen van Ien Dobbelaar. De camisoles zijn geplaatst in een eenzame isolatie op het canvas maar hun contouren overschrijden de omgeving. Ze hebben hun eigen ruimte in de wereld waarin zij zelf zijn.
Ook is de factor tijd dubbelzinnig. Aan de ene kant een kortstondig moment dat gevangen lijkt in een bewegende foto, aan de andere kant de verwijzing naar de innerlijke zelf maakt het figuur universeel en tijdloos.
Ien Dobbelaar is in staat om subtiele variaties in de veelheid van schilderijen.
klik hier voor een greep uit haar werken.
Hij was een groot vriend van Constant Permeke, die hij in zijn laatste levensuren bijstond
www.dobbel-beker.be